Na het lezen van het pamflet Damn Honey, wat voor zowel vrouwen als mannen een aanrader is moet er wat van het hart. Het kwam namelijk even intens hard binnen. Als een vrouw, of man te maken krijgt met seksueel geweld of een ongewenste aanraking tijdens het uitgaan worden zij vaak veroordeeld. Ze kwamen binnen doordat ik ze herkende. Niet allemaal, maar in deze blog wil ik een paar reacties met je delen. Dit waren een aantal reacties die ik kreeg als ik vertelde dat ik was verkracht:

‘Waar is het gebeurd, in het park?’

Thuis, in mijn eigen huis. Nee, hij heeft niet ingebroken. Na een drankje in de stad nodigde ik hem thuis uit. Voor een filmpje ofzo. Die film heb ik alleen nooit gezien.

Verkrachting gebeurd niet alleen bij vrouwen die van hun fiets afgetrokken worden in het park. Seksueel geweld kan je overal overkomen. Ook in bijvoorbeeld relaties. Het is niet altijd een onbekende. Veel vaker is het een bekende.

‘Maar je weet toch dat je een tinderdate niet thuis kan uitnodigen?’

Zoals ik zei, we hebben eerst een drankje ergens anders gedronken. Ik had zelfs een vriendin geappt dat alles oké was. Dat deden we altijd. Zo wisten we dat het goed zat en anders konden we elkaar uit een situatie lozen.

Er zijn veel vooroordelen over daten via tinder. Wat ik dan denk? Welkom in de 21^e eeuw. Desondanks gebruik ik sindsdien de app niet meer.

‘Maar je doet toch al jaren aan karate en kickboksen?’

Ja, alleen ik was doodsbang toen het gebeurde. Zo bang dat ik niet durfde te vechten. Ja, ik wist wat ik had kunnen doen. Ik was alleen bang dat het dan compleet uit de hand zou lopen. Door niet te vechten, koos ik juist voor de veiligste optie. Dit heb ik in therapie ook moeten leren. Het boek ‘Verlamd door Angst’ heeft hierbij ook geholpen.

In alle vragen zit een oordeel. Ik zou niet goed gehandeld hebben. Ik had verstandiger kunnen zijn, had moeten vechten, had niet over me heen laten lopen. En oja, ik had het gelijk tegen iemand moeten vertellen. Het was dom om het twee maanden voor me te houden.

Natuurlijk kon dat ook nog wel op mijn bord. Victim blaming, terwijl de dader vrijuit gaat? Het slaat kant noch wal. Daarom was ik zo blij met het pamflet van Marie Lotte Hagen en Nydia van Voorthuizen. Zij onderstreepten in ‘Damn, honey’ wat ik al wist. Het is nimmer nooit niet jouw schuld als iemand aan je zit terwijl je dat niet wilt. Had ik al gezegd nooit niet?