Ineens sprongen de tranen in mijn ogen. Nu gebeurd dit met enige regelmaat sinds ik Levenslang aan het schrijven ben, maar dit was om een nieuwe reden. Ik besefte wat ik aan het doen was. Ik besefte dat ik bezig was om de wereld te veranderen. Dat dit boek levens kan veranderen.

Het is niet jouw schuld

Niet eerder heb ik zo over mijn boek nagedacht. Ik bedoel, ik wil gewoon mijn verhaal opschrijven. Vertellen. Een inzicht geven wat het overleven van een verkrachting met je doet. Hoe het je leven tekent, maar ook de andere kant. Dat ondanks al het verdriet er een manier is om eruit te komen. Dat alle pijn, boosheid, alle emoties, dat ze er mogen zijn. Het is nooit jouw schuld als je wordt verkracht. Of je nu nee geschreeuwd hebt of niet. Je moet wederzijdse toestemming hebben. Altijd.

Lotgenoten doorbreken het gevoel van eenzaamheid

Nu vind ik het supergroot klinken dat Levenslang levens zou kunnen veranderen. Maar ergens denk ik het wel. Geloof ik dat het kan. Ik heb mij in de eerste periode, zeker de maanden dat niemand het wist, mij zo ontzettend eenzaam gevoelt. Niet begrepen en niet het gevoel hebben dat iemand dat ooit gaat doen. Je kunt nog de liefste mensen om je heen hebben, alleen een lotgenoot weet hoe het voelt.

Ook deze heb ik gelukkig in mijn leven. Tenminste, het gelukkig is een beetje dubbel. Ik had liever gehad dat het haar niet overkomen was. Maar gelukkig, omdat ze weet wat de pijn is. Ook zij kent de onmacht van geen aangifte kunnen doen en verder moeten met je leven. Zij liet mij zien dat het kon. Dat er een leven is na verkrachting. Dat er uiteindelijk een punt komt dat je een man durft te vertrouwen. Het stelt me gerust.

Samen de pijn dragen

Met dit boek kan ik dat aan zoveel meer vrouwen vertellen. Dat er een leven is na verkrachting. Dat de pijn die je bij je draagt een gedeelde pijn is. Een gedeelde pijn die we samen zullen dragen. Ik hoop dat uiteindelijk al is het er een zich gehoord voelt in dit boek. Dat ze af en toe een traan zal laten en soms in de lach zal schieten om mijn gekkigheden. Wanneer zij het boek uit heeft zich gehoord en begrepen voelt. Dat al weet ze misschien nog niet hoe, er een leven na verkrachting is. Als dat mij lukt, is er sowieso een leven veranderd. Dat van mij.