‘Hier ben je veilig’
De meest gestelde vraag in interviews met journalisten is hoe mijn huidige liefdesleven eruit ziet. Heel bewust deelde ik daar niks over. Het is een stukje privé. Maar daarnaast zat ik er niet echt op te wachten in de tijd dat ik geen relatie had om nog meer ongepaste verzoeken te kregen dan ik al kreeg. Plus dat als ik zou zeggen dat ik een relatie heb mensen er vanuit gaan dat alles weer koek en ei is. Terwijl de realiteit vaak compleet anders is. Maar ik wil niet langer zwijgen over mijn huidige liefdesleven, ik wil je vertellen hoe het zit en wat ik daarin allemaal tegenkom.
Opnieuw gaan daten
Alleen waar begin je? Ergens wil je alles in één keer vertellen, maar daar wordt het 1. een hele lang blog van en 2. ook niet echt een logisch verhaal. Dus laten we beginnen bij het gevoel wat ik een jaar geleden had. Weer zin hebben om te daten. Alleen ik had geen idee hoe ik het aan moest pakken. Tinder opnieuw installeren was sowieso geen optie. Maar een app anno 21e eeuw gebruiken om te daten is eigenlijk heel gewoon. Ook was er een angst om weer in een verschrikkelijke situatie te komen. Daar wilde ik mij alleen niet meer door laten leiden. Kortom ik schakelde mijn hulptroepen in. Ik installeerde de app Happn en als ik een date zou krijgen voor FBI spelen. Livelocatie delen en zorgen dat er iemand onder de sneltoets stond.
Mijn eerste date via Happn was met een oude bekende. Niet dat we iets hadden gehad vroeger, maar ik wist wie hij was en dat maakte de stap om af te spreken iets makkelijker. Lang verhaal kort. Hartstikke gezellig om bij te kletsen maar niet de man waar ik maar iets van kriebels kreeg. En zo volgde er de maanden daarna nog een aantal dates en kwam ik erachter dat toch niet alle mannen hufters zijn. Wat ik stiekem natuurlijk al wel wist.
Op slag verliefd
Tot ik in begin augustus een man tegenkwam die wel heel leuk leek. Ik weet niet wat het was, maar het klikte gelijk. Een paar dagen daarna spraken we voor het eerst af. Vriendin onder de sneltoets, livelocatie aan en de date kon beginnen. Hij deed de deur open en ik was op slag verliefd. Dit was de eerste keer dat ik bang was op een vooroordeel als ik zou vertellen dat ik een survivor ben van seksueel geweld. EN HOE BRENG JE ZOIETS?
Maar mijn angst was onterecht. Vanaf moment één was en is er alle ruimte om er over te praten. En waar ik het meest dankbaar voor was? Er was ook de ruimte om niet te praten. Ik mocht mijn verhaal delen in mijn tempo. Hij zou zelfs geen interview lezen of kijken als ik dat niet wilde. ‘Ik wil dat je in jouw tempo deelt wat je met mij wilt delen. Het komt wel goed.’
Inmiddels mag ik deze man al vijf maanden mijn vriend noemen. En ik kan niet blijer zijn met iemand zoals hij. Ik kan je vertellen een relatie krijgen nadat je bent verkracht is niet makkelijk. De paniekaanvallen waren er in het begin veel en vaak. Ze waren heftig en zorgde ervoor dat ik soms bevroor uit angst. Als er dan iemand ‘simpelweg’ je vasthoud en zegt dat je veilig bent betekent dat de wereld. Inmiddels is hij een anker voor mij geworden die mij helpt om door alle paniekaanvallen te vechten.
En terwijl ik dit schrijf prikken de tranen in mijn ogen. Van geluk en van dankbaarheid. Dankzij hem heb ik opnieuw mogen vertrouwen. Heb ik mezelf nog meer leren accepteren en heb ik geleerd dat ik oké ben. Door alle ruimte te krijgen heb ik stap voor stap mijn verhaal kunnen vertellen. Ook de dingen die nog steeds zeer doen en voor tranen zorgen. Er is altijd een knuffel en die troostende woorden. ‘Er kan je niks gebeuren, hier ben je veilig.’